سنسورهای PPG قرمز رنگ که به پالس اکسیمتر نیز معروف هستند، از طیف نوری نزدیک به مادون قرمز استفاده میکنند و به طور عمده در مطب پزشکان و بیمارستانها که نیاز به دقت بالایی در اندازهگیری است، استفاده میشوند.
بدن ما نور قرمز را جذب نمیکند و در واقع این چیز خیلی خوبی است؛ به عبارت دیگر نور قرمز ده برابر بیشتر از نور سبز در بافتها نفوذ کرده و سیگنالهای بیومتریکی که توسط نور سبز اصلا دیده نمیشوند را بدست میآورد. علاوه بر این، تتو، خال و ملانین پوست تاثیری بر نور قرمز ندارند.
با وجود این ویژگیهای ارزنده، سنسورهای PPG قرمز رنگ چالشهای مربوط به خود نظیر نسبت سیگنال به نویز خیلی بالا و حساسیت نسبت به تحرکات را دارند. به همین خاطر برای تولید یک سیگنال درست و مطمئن، نیاز به پردازش سیگنال قدرتمندی است تا بتوان نویزهای مربوطه را حذف کرد و این کار به نوبه خود کار راحتی نیست.