فرستنده گیرنده‌های CAN از طریق دو جفت سیم به شبکه اصلی متصل می‌شوند تا ارتباط بین گره‌های اصلی شبکه را بدون درگیر کردن میکروکنترلر اصلی مسیر کنند
CAN چیست ؟
استاندارد ِ کّن (CAN :Controller Area Network ) یک رابط دو لایه‌ای است که از استاندارد ISO11898 تبعیت می‌کند. این استاندارد پروتکل و لایه فیزیکی شبکه را تعریف می‌کند و خطاهای ارسال اطلاعات که توسط نویزهای الکترومغناطیس به وجود آمده را شناسایی خواهد کرد. گیرنده فرستنده‌های CAN رابط بین کنترل‌کننده های پروتکل و سیم‌های خطوط باس می‌باشن .
توپولوژی کن باس توسط کمپانی بوش (Bosch) طراحی شده که موارد زیر را در بر می‌گیرد :
ماکزیمم سرعت ارسال سیگنال یک مگابیت بر ثانیه bps می‌باشد بر خلاف شبکه‌های سنتی مانند USB یا اترنت، CAN بسته‌های اطلاعاتی حجیم را به صورت نقطه به نقطه از گره A به گره B تحت نظارت یک سیستم مرکزی ارسال نخواهد کرد، بلکه شبکه کن تعداد زیادی پیام کوتاه ( به عنوان مثال دما ، دور موتور یا …) را به کل شبکه ارسال می‌کند و هر گره در صورت تطابق با بسته ارسالی آن را دریافت خواهد کرد .
آی سی‌های رابط CAN
IC های رابط CAN به منظور برقراری ارتباط بین دستگاه‌های مختلف ساخته شده‌اند.
واژه CAN مخفف Controller Area Network است و به معنی شبکه ناحیه کنترلی می‌باشد که یک ارتباط سری را بین ماشین‌های اتوماسیون برقرار می‌کند .
کن باس شبکه‌ای تخصصی برای برقراری ارتباط بین اجزای داخلی شبکه است که میکروکنترلر‌ها و دستگاه‌های موجود در شبکه را به یکدیگر متصل می‌کند تا قادر باشند از طریق پروتکل‌های تعریف شده با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و نیازی به هاست (Host) نداشته باشند.
آی سی‌های رابط کن بخش مهمی از شبکه ارتباطی بین دستگاه‌های اتوماسیون هستند. هر یک از دستگاه‌های کن در توپولوژی باس یک گره محسوب می‌شود و هر گره طوری تعریف می‌شود که اطلاعات را از سنسور دریافت و آن را به یک کامپیوتر ارسال کند.
ICهای رابط کن معمولاً به دو صورت یافت می‌شوند :
مجتمع – در این حالت بیش از یک میکروکنترلر در کن باس موجود است. کنترلر مجتمع به فضای کمتری احتیاج دارد، در ضمن عملکرد سریع‌تری دارد و قادر خواهد بود ارتباط مطمئن‌تری را با میکروکنترلر برقرار کند.
تکی – در این حالت تنها یک میکروکنترلر در کن باس موجود است. این کنترلر مستقل همانند یک تراشه حافظه عمل می‌کند و انتقال اطلاعات را تسهیل می‌کند.
استاندارد کن (CAN)
استاندارد کن توسط سازمان جهانی استاندارد (ISO) برای ارتباطات سریال در توپولوژی باس طراحی شده البته این استاندارد در ابتدا تنها توسط صنایع خودرو سازی به منظور حذف سیم‌کشی‌های پیچیده بین شبکه باس به کار می‌رفت. از ویژگی‌های این استاندارد می‌توان به سرعت بالای انتقال اطلاعات، مقاومت در برابر نویز و توانایی تشخیص و خود ترمیمی خطاهای داده اشاره کرد این ویژگی‌های مثبت استفاده از استاندارد CAN را در صنایع اتومبیل سازی، دریایی ، پزشکی ، ساخت و ساز و فضانوردی بسیار رایج کرده است. پروتکل ارتباطی کن ، ISO11898 ، نحوه انتقال اطلاعات بین دستگاه‌های یک شبکه را تعریف و از مدل ارتباط لایه ای OSI (Open System Interconnection) تبعیت می‌کند البته ارتباط واقعی بین دستگاه‌هایی که از طریق یک رابط فیزیکی به یکدیگر متصل شده‌اند، توسط لایه فیزیکی مدل تعریف می‌شود.
استاندارد ISO11898 با دو لایه پایینی مدل ۷ لایه OSI سروکار دارد که این دو لایه پیوند داده و لایه فیزیکی نام دارند.
در شکل بالا لایه کاربرد (Application Layer) یک پیوند ارتباطی به یک پروتکل خاص مانند Vendor Independent CAN Open Protocol را به وجود می‌آورد این پروتکل توسط کاربران بین‌المللی و سازندگان تأیید شده است. اطلاعات مربوط به استاندارد CAN در سایت can-cia.de ثبت شده است. البته پروتکل‌های زیادی برای کاربردهای خاص مانند اتوماسیون‌های صنعتی و هوانوردی به وجود آمده‌اند که در ابتدا از کن مشتق شدند. به عنوان مثال Honeywell’s Smart System.
