سنسورهای اثر انگشت
اثر انگشت هر انسانی منحصر به فرد است، به همین خاطر برای شناسایی از آن استفاده می‌شود. پیشرفت تکنولوژی سبب شده است تا در بسیاری از کاربردها، از سنسورهای اثر انگشت استفاده شود. سنسورهای اثر انگشت، با گرفتن الگوی لبه‌ها و حفره‌های انگشت، اطلاعات مربوط به اثر انگشت را برای پردازش توسط نرم‌افزار آماده می‌کنند. روش‌های مختلفی برای گرفتن اثر انگشت توسط سنسورها به کار گرفته می‌شوند. بر همین اساس، سنسورهای اثر انگشت به سه دسته تقسیم می‌شوند؛ نوری، خازنی و آلتراسونیک.
سنسور اثر انگشت نوری:
در این نوع از اسکنرها، عملا یک فتوکپی از انگشت گرفته می‌شود. بسیاری از آنها، نوری را به سطح انگشت می‌تابانند و توسط یک سنسور تصویر، خطوط روی انگشت را دریافت می‌کنند.
شکل 1: سنسور اثر انگشت نوری
سنسور اثر انگشت خازنی:
در این سنسورها همانند صفحات لمسی خازنی، از الکتریسیته برای تعیین الگوی اثر انگشت استفاده می‌شود. هنگامی که انگشت بر روی سطح اسکنر قرار میگیرد، برجستگی‌های انگشت ایجاد ظرفیت خازنی می‌کنند، در حالی‌که حفره‌ها بار الکتریکی خاصی ندارند.
شکل 2: سنسور اثر انگشت خازنی
سنسور اثر انگشت آلتراسونیک:
همانند دلفین‌ها و خفاش‌ها که با استفاده پژواک‌یابی ، جسم را شناسایی می‌کنند، اسکنرهای آلتراسونیک با امواج صوتی نیز کار می‌کنند. سخت‌افزار طوری طراحی شده‌است تا پالس‌های آلتراسونیک را بفرستد و تعداد پرش‌های برگشتی را حساب کند. لبه‌ها و حفره‌ها به شکل متفاوتی صدا را بر می‌گردانند و بر این اساس اسکنر قادر به گرفتن اثر انگشت خواهد بود.
شکل 3: سنسور اثر انگشت آلتراسونیک
