ورودی و خروجی تمام مقیاس سنسور
محدوده‌ی دینامیکی که در آن محرک‌ها توسط یک سنسور قابل تبدیل هستند یک بازه (Span) یا ورودی تمام مقیاس (Full Scale : FS) نامیده می‌شود. اسپن یا FSR نشان‌دهنده‌ی بالاترین مقدار ورودی ممکن است که می‌تواند روی سنسور اعمال شود، بدون اینکه باعث عدم دقت غیرقابل قبولی شود. برای حسگرهایی با مشخصه‌ی پاسخ بسیار گسترده و غیرخطی، یک محدوده‌ی دینامیکی از محرک‌های ورودی، اغلب برحسب دسی‌بل بیان می‌شود؛ که یک معیار لگاریتمی از نسبت‌های توان یا نیرو (ولتاژ) است. باید تاکید کرد که دسی‌بل، مقادیر مطلق را اندازه‌گیری نمی‌کند بلکه فقط نسبتی از مقادیر را اندازه‌گیری می‌کند. مقیاس دسی‌بل، بزرگی سیگنال را با اعداد بسیار کوچکتر نشان می‌دهد؛ که در بسیاری از موارد راحت‌تر است. از آنجایی‌که، یک مقیاس غیر خطی است؛ امکان دارد سیگنال‌های سطح پایین را با وضوح بالا نشان دهد درحالی‌که، اعداد سطح بالا را فشرده می‌کند. به‌عبارت دیگر، مقیاس لگاریتمی، برای اجرام کوچک، به‌عنوان یک میکروسکوپ و برای اجرام بزرگ، به‌عنوان یک تلسکوپ، عمل می‌کند.
نسبت توان
نسبت نیرو
دسی‌بل ها
طبق تعریف دسی‌بل، برابر با 10 برابرِ لگاریتم نسبت توان‌ها است (جدول 1):
به روشی مشابه، دسی بل برابر با 20 برابر لگاریتم نیرو، جریان یا ولتاژ است:
خروجی مقیاس کامل سنسور
خروجی مقیاس کامل یا تمام مقیاس سنسور (FSO)، تفاوت جبری بین سیگنال‌های خروجی الکتریکی اندازه‌گیری‌شده با حداکثر و حداقل محرک ورودی اعمال‌شده است. این امر، باید شامل تمام انحرافات تابع انتقال ایده‌آل باشد. برای مثال، خروجی FSO در شکل زیر با SFS، نشان داده شده‌است.
منبع :
Jacob Fraden. Handbook of Modern Sensors: Physics, Designs, and Applications. 2016
