بسته به ربات و پیچیدگی‌های آن، ربات‌ها ممکن است درحالت‌های مختلفی برنامه‌ریزی شوند. در ادامه به معرفی چند حالت‌های برنامه‌نویسی رایج خواهیم پرداخت [۵]:
تنظیمات فیزیکی (Physical setup)
در این حالت، یک اپراتور با تنظیم تعدادی سوئیچ و توقف‌های سخت (نقاط تصمیم)، حرکات ربات را کنترل می‌کند. این حالت، معمولا همراه با دستگاه‌های دیگر، مانند کنترل‌های منطقی قابل برنامه‌ریزی (programmable logic controllers-PLC) استفاده می‌شود.
حالت آموزش (Teach mode)
این روش شامل استفاده از آویز آموزشی برای هدایت ربات از طریق یک سری نقاط و ذخیره آن در حافظه است. فرآیند هدایت و ثبت این نقاط یا مختصات در فضا را آموزش در رباتیک می گویند. آویز آموزشی وسیله ای است که مستقیماً به ربات وصل می‌شود. با استفاده از رابط آن، ربات را به موقعیت های مورد نظر منتقل می کنید و هر حرکت را ضبط می کنید. اکثر ربات‌های صنعتی مدرن در بازار امروزی دارای آویز آموزشی هستند که به افراد غیرمهندس نیز اجازه می‌دهد تا ربات را راهنمایی کرده و آن را برای انجام مجموعه‌ای از عملکردها به دلخواه برنامه‌ریزی کنند. آویزهای آموزشی مدرن فقط برنامه‌های کاربردی سفارشی هستند که در یک تبلت یا دستگاه صفحه لمسی خاص بارگذاری می‌شوند. این شهودی‌ترین و ترجیح داده شده‌ترین راه برای برنامه ریزی و برنامه ریزی مجدد روبات‌های صنعتی امروزه است.
پیشروی (Lead-through)
این متد برنامه‌نویسی، 10 سال پیش بسیار محبوب بود؛ اما از آن زمان تقریبا ناپدید شده است.در برنامه‌نویسی پیشرو، ربات به‌صورت فیزیکی توسط یک اپراتور، حرکت می‌کند. این امر امروزه دشوارتر از گذشته است؛ زیرا ربات‌های بزرگتر در صنعت تولید، رایج شده‌اند. این امر نه‌تنها کار را برای اپراتور سخت می‌کند؛ بلکه احتمال بروز خطا یا عدم دقت را در طول مرحله برنامه‌نویسی افزایش می‌دهد همچنین در این روش ربات‌ها را نمی‌توان به‌راحتی و بدون برنامه‌نویسی مجدد کل عملکرد ربات، صرفا به منظور انجام یک عمل خاص ویرایش کرد. پس از انجام برنامه‌نویسی، می‌توان آن را پخش کرد و به ربات اجازه می‌دهد؛ کار را به‌تنهایی انجام دهد.
حالت عبور مداوم (Continuous walk-through mode)
در این حالت، تمام مفاصل ربات به‌طور همزمان، درحالی‌که، حرکت به‌طور مداوم توسط کنترلر نمونه‌برداری و ثبت می‌شود، حرکت می‌کنند. در حین پخش، حرکت دقیقی که ضبط شده است؛ اجرا می‌شود. این حرکات توسط یک اپراتور، یا از طریق یک مدل و با حرکت فیزیکی فکتور انتهایی یا با پوشیدن بازوی ربات و حرکت آن در فضای کاری آن، آموزش داده می‌شود. به‌عنوان مثال، ربات‌های نقاشی، ممکن است؛ توسط نقاشان ماهر، از طریق این حالت، برنامه‌نویسی شوند.
حالت نرم‌افزار یا برنامه‌نویسی آفلاین (Software mode or Offline programming)
برنامه‌نویسی آفلاین یا شبیه‌سازی، اغلب در تحقیقات رباتیک، جهت اطمینان از درستی عملکرد الگوریتم‌های پیشرفته پیش از آزمایش روی یک ربات واقعی استفاده خواهند شد. در این متد برنامه‌ها به‌صورت آفلاین توسعه می‌یابند؛ بنابراین ربات صرفا زمانی‌که برنامه جدید دانلود و آزمایش می‌شود؛ متوقف خواهد شد. درحال حاضر، این روش، توسط بسیاری از تکنسین‌های ربات صنعتی، استفاده می‌شود؛ زیرا کمترین اختلال را در خط تولید ایجاد می‌کند، البته با وجود محبوبیت آن، تنها تعداد انگشت‌شماری از شرکت‌ها، از این فناوری استفاده می‌کنند؛ زیرا این متد هنوز در مراحل اولیه توسعه و پیشرفت است. توسعه‌دهندگان، به‌دنبال راه‌هایی برای بهبود شهود نرم‌افزار هستند تا زمان صرف‌شده برای توسعه شبیه‌سازی و آزمایش آن بر روی ربات را کاهش دهند.
