شاید، به تعداد تولیدکنندگان ربات، زبان ربات وجود داشته باشد. هر سازنده‌ ربات، زبان رباتیک خود را طراحی می‌کند و بنابراین، برای استفاده از هر ربات خاصی، باید برند زبان برنامه‌نویسی آن را فرا گرفت. بسیاری از زبان‌های ربات، براساس زبان‌های رایجی مانند پایتون، C#، C++ و غیره، هستند این در حالی است که زبان‌های دیگر مستقل بوده و با هیچ زبان رایج دیگری، ارتباطی ندارند.

زبان‌های رباتیک، بسته به طراحی و کاربردهایشان در سطح مختلفی از پیچیدگی، دسته بندی خواهند شد. این سطوح، از سطح ماشین تا سطح هوش انسانی پیشنهادی متغیر است. زبان‌های سطح بالا یا مبتنی بر مفسر یا مبتنی بر کامپایلر هستند.

زبان‌های مبتنی بر مفسر، در هر مرحله یک خط از برنامه را اجرا می‌کنند. هر خط از برنامه، یک شماره خط دارد. مفسر هربار که با خط مواجه می‌شود؛ آن را تفسیر می‌کند (مفسر برنامه ربات را به یک برنامه با زبان ماشین تبدیل می‌کند که پردازنده بتواند آن را بفهمد و اجرا کند) و هر خط را به‌صورت متوالی اجرا می‌کند.

اجرای برنامه توسط مفسر تا زمانی‌که با آخرین خط مواجه می‌شود یا تا زمانی‌که خطایی تشخیص داده‌ شود؛ ادامه می‌یابد و در این زمان، اجرا متوقف می‌شود. مزیت یک زبان مبتنی بر مفسر، در توانایی آن برای ادامه‌ی اجرا تا زمانی‌که خطا تشخیص داده شود؛ می‌باشد و به کاربر اجازه می‌دهد؛ برنامه را اجرا و بخش به بخش، اشکال‌زدایی کند. درنتیجه، اشکال‌زدایی یک برنامه، بسیار سریع‌تر و آسان‌تر است. با این‌حال؛ به دلیل اینکه، هرخط هر بار تفسیر می‌شود؛ اجرا کند خواهد بود که خیلی کارآمد نیست. بسیاری از زبان‌های ربات، مانند +OMRON Adept’s V، زبان‌های مبتنی بر مترجم هستند.

زبان‌های مبتنی بر کامپایلر، از یک کامپایلر برای ترجمه کل برنامه به زبان ماشین (که یک object code ایجاد می‌کند) قبل از اجرا استفاده می‌کنند. ازآنجایی‌که، پردازنده object code را اجرا می‌کند؛ این برنامه‌ها بسیار سریع‌تر و کارآمدتر هستند. با این‌حال، ازآنجایی‌که، ابتدا باید کل برنامه کامپایل شود؛ اجرای یک بخش از برنامه جهت جستوجوی وجود هرگونه خطا غیر ممکن خواهد بود. درنتیجه، اشکال‌زدایی یک برنامه، دشوارتر است.